2018 / Recent Works

Άποψη από την γκαλερί  Donopoulos IFA

Γιάννης Μπόλης, κείμενο για τον κατάλογο της έκθεσης Recent Works, Donopoulos International Fine Arts, Θεσσαλονίκη

Πέντε εικαστικοί καλλιτέχνες. Πέντε διαφορετικές διαδρομές και τρόποι έκφρασης. Οι συνθέσεις των Χαράλαμπου Κατσατσίδη, Γιώργου Καζάζη, Παναγιώτη Σιάγκρη, Θοδωρή Δασκαλάκη και Βάνας Φερτάκη, σε άμεση συνομιλία μεταξύ τους, έρχονται να «αφηγηθούν» ιστορίες προσωπικών και συλλογικών βιωμάτων, να προσεγγίσουν σύγχρονες πραγματικότητες, να απεικάσουν τη ζωτική τους σχέση με τον κόσμο, να αναφερθούν στη δύναμη και την αντοχή των εικόνων, να επιβεβαιώσουν την ποιότητα της πλαστικής τους γλώσσας, να καταγράψουν τη συνοχή και τη συνέπεια των επιλογών του κάθε δημιουργού.

Ο χειρισμός και η επεξεργασία του χρώματος, διεκδικεί πρωταρχική θέση στη ζωγραφική του Χαράλαμπου Κατσατσίδη. Μια πινελιά ρευστού χρώματος γίνεται το σημείο εκκίνησης για τη δημιουργία ενός ολοκλήρου σύμπαντος εικόνων. Η πλαστικότητα, η πυκνότητα και η συμπλοκή των σχημάτων, οι εξπρεσιονιστικές παραμορφώσεις, οι χρωματικές λάμψεις και τα κυρίαρχα πλέγματα των γραμμών χαρακτηρίζουν τις συνθέσεις του, τις σχέσεις των μοτίβων και των μορφών τους, τους διφορούμενους, ρευστούς και ελλειπτικούς χώρους.

Σε ευθεία αντιστοιχία με συναισθηματικές λειτουργίες, μνημονικές ανακλήσεις και βιωματικές καταστάσεις, ο Γιώργος Καζάζης παρουσιάζει έναν «ενδιάμεσο» κόσμο, στο μεταίχμιο φαντασίας και πραγματικότητας, παρουσίας και απουσίας, έναν «άλλο» κόσμο στις παρυφές του συνειδητού και του ασυνείδητου, ανοιχτό σε πολλαπλές αναγνώσεις και ερμηνείες, που, ωστόσο, δεν στερείται ρομαντικής-λυρικής ατμόσφαιρας και μεταφυσικής γοητείας: απρόσμενες σκηνογραφίες, φασματικές εμφανίσεις, απροσδόκητες συναντήσεις και συνδυασμοί, αιωρούμενα, αφηρημένα χρωματικά μορφώματα, αποσπασματικά είδωλα.

Στις συνθέσεις του Παναγιώτη Σιάγκρη, δυναμικές χρωματικές φόρμες αντιπαρατίθενται, παραμορφώνουν και αποδομούν τους, περισσότερο ή λιγότερο, αναγνωρίσιμους αρχιτεκτονικούς χώρους, δημιουργώντας ένα ανοιχτό πεδίο μεταπλάσεων, εκλύοντας ενέργεια, ενισχύοντας την εντύπωση της κίνησης, της έκρηξης και της διάσπασης. Με εξπρεσιονιστική ένταση, προσεγγίζει όψεις και εκδοχές ενός κατακερματισμένου κόσμου, προτρέποντας σε κριτική ενδοσκόπηση και αναστοχασμό, προτείνοντας, ταυτόχρονα, την απεμπλοκή και τη μετάβαση σε κάτι νέο και διαφορετικό.

Ο Θοδωρής Δασκαλάκης επικαλείται μια βαθύτερη επικοινωνία μέσα από τον αισθησιασμό και την αμφισημία των θεμάτων του, τις χρωματικές ποιότητες, τις αλληγορικές αναφορές, την αίσθηση του αινίγματος, το διάχυτο σουρεαλιστικό πνεύμα. Τα έργα του συγκροτούν την παράδοξη σκηνή ενός θεάτρου της ανθρώπινης ζωής, των μεταμορφώσεων και των επιλογών της, των διχασμών, των παγιδεύσεων και των καταπιεσμένων επιθυμιών, οδηγούν σταδιακά στην καταβύθιση στην επικράτεια του ονείρου και του υποσυνείδητου.

Η Βάνα Φερτάκη εικονογραφεί τις εμμονές της σε παλλόμενες ζωγραφικές συνθέσεις στις οποίες το ανεικονικό στοιχείο συνυπάρχει με το παραστατικό. Ο ρυθμός των γραμμικών στοιχείων και των γραφισμών, η δύναμη της χειρονομιακής γραφής και του χρώματος συμβιώνουν με εικονιστικά σύμβολα, ορίζουν διαδρομές σε αχαρτογράφητες και απροσδιόριστες περιοχές μιας χαοτικής και περίπλοκης πραγματικότητας, που παραπέμπει στη σύγχρονη πραγματικότητα αλλά και σε προσωπικές, υπαρξιακές αναζητήσεις και αγωνίες.