1998 / Post-it Art
Στέλλα Πιπεράκη, Post-it Art - 3Μ Καινοτομία, Κατάλογος έκθεσης “3Μ Καινοτομία”, Intercontinental Αθήνα, Vilca Θεσ/νίκη, 1998
Μελετώντας το διώνυμο "τεχνολογία-Τέχνη", στο έργο του Καζάζη, αντιμετωπίζουμε την Τέχνη σε μία άλλη διάσταση. Η τεχνολογία, έχοντας ένα ρόλο αντίστοιχο εκείνου που έπαιζε η μαγεία στην τέχνη των πρωτόγονων λαών ή το θρησκευτικό συναίσθημα, μέχρι κάποια ορισμένη εποχή, έγινε πηγή έμπνευσης στο δημιουργικό ταλέντο του καλλιτέχνη. Νοητικά σχήματα και μορφοποιήσεις υλικών, η αξία των οποίων πηγάζει από μέσα τους και όχι από τη θέση που κατέχουν, μετασχηματίζουν, με ελεγχόμενο τρόπο, μία αρχική κατάσταση σε τελική. Η καλλιτεχνική έκφραση του Καζάζη χαράζει ομόκεντρους κύκλους, που γίνονται ερέθισμα για τη βίωση του απείρου και της φαντασίας.
Οι ομόκεντροι κύκλοι, μοτίβο εμβληματικής φόρμας, σύμβολο γενικά αποδεκτό, με την εξάπλωση τους,
Μελετώντας το διώνυμο "τεχνολογία-Τέχνη", στο έργο του Καζάζη, αντιμετωπίζουμε την Τέχνη σε μία άλλη διάσταση. Η τεχνολογία, έχοντας ένα ρόλο αντίστοιχο εκείνου που έπαιζε η μαγεία στην τέχνη των πρωτόγονων λαών ή το θρησκευτικό συναίσθημα, μέχρι κάποια ορισμένη εποχή, έγινε πηγή έμπνευσης στο δημιουργικό ταλέντο του καλλιτέχνη. Νοητικά σχήματα και μορφοποιήσεις υλικών, η αξία των οποίων πηγάζει από μέσα τους και όχι από τη θέση που κατέχουν, μετασχηματίζουν, με ελεγχόμενο τρόπο, μία αρχική κατάσταση σε τελική. Η καλλιτεχνική έκφραση του Καζάζη χαράζει ομόκεντρους κύκλους, που γίνονται ερέθισμα για τη βίωση του απείρου και της φαντασίας.
Οι ομόκεντροι κύκλοι, μοτίβο εμβληματικής φόρμας, σύμβολο γενικά αποδεκτό, με την εξάπλωση τους,
καλούν
τον θεατή να συμμετάσχει στην ατέρμονη πορεία του σύμπαντος και της επικοινωνίας.
Ανθρώπινες φιγούρες που αποκλίνουν σ' ένα αέναο γαλάζιο, ή σε κάποιο ηλιακό σύστημα, με κέντρο την πολυθρόνα κενή και μετέωρη, προβληματίζουν τον θεατή, ζωντανεύοντας ταυτόχρονα τόσο έντονα τη φαντασία του, ώστε χωρίς δυσκολία αυτός να εισέρχεται στον κόσμο του καλλιτέχνη, και να νιώθει τις έννοιες της προοπτικής, της επικοινωνίας, της παγκοσμιότητας. Τα χρώματα, έχοντας τη δική τους μουσική, τη δική τους χορογραφία, τη δική τους μυστική γλώσσα, υποβάλλουν συναισθήματα στον θεατή. Το διάσπαρτο κόκκινο, χρώμα άμεσα ερωτικό, δεν υποτάσσεται στην ανάγκη της αντικειμενικής περιγραφής. Ο ζωγράφος, μέσω του υπερβατικού και του γήινου αποκαλύπτει φανερά το ιδιόμορφο ταλέντο του. Το έργο του δεν απευθύνεται μονό στο μάτι, αλλά μεταφέρει ένα μήνυμα βαθύτερο, που καθιστά την τεχνολογία πιο ανθρώπινη, σχεδόν τρυφερή.
Ανθρώπινες φιγούρες που αποκλίνουν σ' ένα αέναο γαλάζιο, ή σε κάποιο ηλιακό σύστημα, με κέντρο την πολυθρόνα κενή και μετέωρη, προβληματίζουν τον θεατή, ζωντανεύοντας ταυτόχρονα τόσο έντονα τη φαντασία του, ώστε χωρίς δυσκολία αυτός να εισέρχεται στον κόσμο του καλλιτέχνη, και να νιώθει τις έννοιες της προοπτικής, της επικοινωνίας, της παγκοσμιότητας. Τα χρώματα, έχοντας τη δική τους μουσική, τη δική τους χορογραφία, τη δική τους μυστική γλώσσα, υποβάλλουν συναισθήματα στον θεατή. Το διάσπαρτο κόκκινο, χρώμα άμεσα ερωτικό, δεν υποτάσσεται στην ανάγκη της αντικειμενικής περιγραφής. Ο ζωγράφος, μέσω του υπερβατικού και του γήινου αποκαλύπτει φανερά το ιδιόμορφο ταλέντο του. Το έργο του δεν απευθύνεται μονό στο μάτι, αλλά μεταφέρει ένα μήνυμα βαθύτερο, που καθιστά την τεχνολογία πιο ανθρώπινη, σχεδόν τρυφερή.